Beethoven, de dirigent en het leiderschap
Lichtelijk opgewonden
alles is een beetje anders
het sneeuwt
een herinnering aan wat ooit was
een theater waar ik voor de eerste keer ben
een plaats waar ik nog nooit heb gezeten
eerste rij, middenvoor, het orkest is aan te raken
bij boeking was het al zo vreemd, alleen die plaatsen nog vrij
moest wel iets mis mee zijn.
Blije mensen om me heen, veel kinderen ook valt me op
en als ik nog even rondloop zomaar een gesprek met een aardige meneer
alsof we elkaar al jaren kennen.
En dan zweef ik mee op de muziek die ik al duizend keer heb gehoord, de 5e
laat me meevoeren met de passie van de dirigent en word een van de 50 muzikanten
die hij betovert en verleidt tot de absolute samenhang
niemand zit daar alleen voor zichzelf, zinderende aandacht voor elkaar
met maar één doel, samen ultieme schoonheid creëren.
Als uiteindelijk de verlossende apotheose van Beethoven minutenlang klinkt, voel ik tranen in mijn ogen
en ik weet: zo doe je dat, de totale passie, focus op elk individu, onontkoombaar de uitnodiging om het beste en meer uit jezelf te halen, de verwachting van jij doet mee met alles wat je in je hebt, zonder jou kunnen we het niet
geen enkele dissonant, niemand die iets anders wil, alleen maar stijgen, alles uit je tenen, volledige flow, een en al inzet, geven en krijgen komt samen in verbinding.
Overvloed
nog nooit heb ik eenheid zo ervaren, was ik er zelf zo onderdeel van
en ik weet: dit is Verlangen in uitvoering
heel je focus op iedereen, aandacht voor elke mogelijke dissonant voordat die mee gaat klinken
en weten, diep van binnen dat jij het verschil blijft maken, keer op keer.
Dit is het leiderschap, dit is de samenwerking zoals we dat voor ogen hebben
de ander uitnodigen vanuit het onvoorwaardelijke weten dat hij niet anders wil dan daaraan bijdragen
en dat jij dat alleen maar net even eerder weet.
Andere Hanneke Maakt Mee verhalen
