Een plekje geven

Een plekje geven

‘Ik wil weten waar ‘het’ vandaan komt.’

? … (en dan?)

‘Dan kan ik het een plekje geven.’

? … (waar zit dat plekje?)

Ongeveer dit is waar mensen die bij me aanschuiven naar op zoek zijn.
Maar ik kijk anders.

Vertel me je verhaal.
En ik luister, naar de voorbeelden die langs komen, aanvankelijk nog van hot naar her.
De kunst van het coachen is daar de samenhang in te vinden.
Waar gaat dit eigenlijk echt over?
Zo luister ik, steeds weer gefascineerd, sinds ik de waarde ken van ieders levensverhaal:
vertel het me en we vinden de rode draad in wat jij denkt een plekje te moeten geven.
Want dat dat helpt, dat van dat plekje, geloof je nu nog steeds.

Ja waartegen?
Om je beter te voelen?
Dat heb je op deze manier al vaker geprobeerd, toch, willen weten waar het vandaan komt?
Hopen dat daar de oorzaak en de oplossing ligt.
De oorzaak waarvan? De oplossing waarvoor?

Maar weet je, als je de samenhang hebt gevonden, de rode draad in je levensverhaal, dan begint het pas, dan is het tijd voor het echte werk.
Dan ga je de antwoorden vinden op al die vragen die je aanvankelijk zo vreemd voorkwamen:

Wat al die voorbeelden me over mij zeggen?
En niet over al die anderen
Wat ik daarmee aan het mee-maken was?
Hoe ik dat voor elkaar gekregen heb?

En als je die antwoorden hebt gevonden en vooral ook gevoeld dan gaan we er nog eens goed voor zitten, dan ben je klaar voor de laatste horde:

Waarom ik dit alles tot nu toe steeds weer opnieuw mee-maakte?
Waarom ik er toch steeds weer met boter en suiker instapte?
Welke mogelijkheid dit mij (en de ander) biedt?
Waarom ik dus hier ben?

En dan,  ja dan vindt het plaats
Je schuift je stoel achteruit
Je haalt diep adem en glimlacht
Je laat alle spanning los
Je verzacht
Je verzucht:

Wat een inzichten.
Alles is anders dan wat ik tot nu toe geloofde.
Een wake-up call.