Martijn Smit
Vanaf jongs af aan vraag ik me af hoe het toch kan zijn dat we het onszelf en elkaar vaak zo moeilijk maken. Waarom het ons toch maar niet lijkt te lukken om ondanks al onze intelligentie, creativiteit en doorzettingsvermogen een wereld te creëren waarin het allemaal wat meer vanzelf gaat, een wereld die beter werkt voor iedereen. Albert Einstein zei ooit ‘We kunnen een probleem niet oplossen met de denkwijze die het heeft veroorzaakt’. Het is me inmiddels wel duidelijk dat we onze persoonlijke en intermenselijke problemen alleen echt kunnen oplossen als we fundamenteel anders, op een meer natuurlijke manier, gaan denken over onszelf, elkaar en wat we meemaken. Mensen 1 op 1 of in groepen daarbij helpen ben ik als mijn persoonlijke dagelijkse missie gaan zien vanuit een ‘nothing we can’t handle’ instelling.
Na mijn studie bedrijfskunde aan de Universiteit van Nijmegen en na een internationale logistieke carrière ben ik in 2010 het coach- en ondernemersvak ingestapt. In mijn vrije tijd breng ik tijd door met mijn gezin (vader van 3), maak ik muziek, ga ik de natuur in en het water op en loop ik graag hard. En oké dan, ik kan moeilijk van pinda-rotjes afblijven.
Hanneke Smit
Het echte gesprek voeren. Daar kun je me altijd voor wakker maken. Dat was altijd al zo. Dat beeld op mijn netvlies van hoe ik als klein meisje in een rood jurkje met witte bolletjes en pofmouwtjes de trap op klom, weer eens weggestuurd naar mijn zolderkamertje, omdat ik te veel en te onbetamelijk doorvroeg. En hoe ik mezelf dan voorhield: later ga ik hier zelf over.
En dat heb ik gedaan, eerst in het onderwijs en daarna in mijn eigen bedrijf, de voorloper van Aywe.
Wat ik daar zo machtig mooi aan vind: al die mensen, hun teams en hun organisaties. Ze hebben zoveel verhalen, ze vertellen zoveel verhalen en ze lopen zo vaak vast precies daar waar het uiteindelijk allemaal over gaat. Op die manier luisteren en kijken, horen, voelen, weten wat daar de essentie van is en precies dat te gebruiken om meer te gaan zijn wie je ten diepste wilt zijn en meer te gaan doen wat je ten diepste wilt. En dus minder te gaan zijn wie je niet wilt zijn en minder te gaan doen wat je eigenlijk niet meer wilt. Dat vraagt van alle betrokkenen overzicht, helderheid, reflectie, confrontatie, directheid, daadkracht, lef en bovenal 180 graden anders kijken.
Dat doen en daar bij helpen, 1 op 1 en in teams van allerlei omvang, dat is geen werk, dat zijn ontmoetingen. Tegelijkertijd ben ik partner, moeder, oma, zus en vriendin en creëer en beleef ik avonturen. Het liefst in de natuur.
Sanne de Bos
Goed onderwijs gaat voor mij over de leraar voor de klas. Ik denk bij goed onderwijs aan alle bevlogen leraren die ik tegenkom, leraren die met plezier van een klas een hechte groep maken. Vakmensen die met een zekere lichtheid en humor de lat hoog leggen en inspireren door wie ze zijn als mens.
Goed onderwijskundig leiderschap, het creëren van een schoolorganisatie die uitnodigt tot samenwerken én de juiste inrichting van de kwaliteitszorg doen ertoe als je kijkt naar de ontwikkeling en groei van de leraar en het tot stand komen van een professionele schoolcultuur. Ik ondersteun schoolleiders en Intern Begeleiders hierbij.
Dat doe ik altijd vanuit een helder doel: bijdragen aan een school waar teamleden elkaar coachen en bevragen op de wijze waarop ze kijken (naar kinderen, zichzelf, elkaar en ouders) en wat ze vanuit daar doen. Een school waar met plezier kennis wordt gedeeld, wordt samengewerkt en door iedereen wordt gevoeld; wij doen het samen (ook als het moeilijk wordt).
Ruim 20 jaar geleden begon ik mijn onderwijsloopbaan als leerkracht in Amsterdam, waar ik na mijn LIO-stage mocht blijven als leerkracht. Ik gaf les aan groep 5 en 6 op een kleurrijke school. Met plezier studeerde ik daarnaast Onderwijskunde in Leiden. Als directeur werkte ik eerst op een kleine school en daarna op een grotere school waar ik leidinggaf aan een groot verandertraject om de onderwijskwaliteit te verbeteren. De lessen die ik daar leerde nam ik mee als opleider voor directeuren in het onderwijs. In schooljaar 2022-2023 koos ik ervoor weer een jaar voor de klas te gaan staan. Mijn ervaringen schreef ik op (zie website).
Sinds 2023 ben ik verbonden aan AYWE.
Met man en twee kinderen woon ik in Amsterdam. We kunnen erg genieten van wat Amsterdam te bieden heeft, en gaan er graag samen op uit. Met een jeugd in Drenthe, zit de liefde voor het bos ingebakken. Dus ook daar ben ik graag. In mijn vrije tijd spreek ik met mijn vrienden af. Voor een potje tennis, maar nog liever om het leven wat door te nemen. De podcasts en boeken die ik graag luister/lees zijn dan gespreksonderwerp (en vaak ook niet😉).
Carmen van den Berg
Wow.. Als de kinderen in mijn klas toch ook eens wisten hoe ze zichzelf kunnen helpen om zich goed te voelen. En stel je voor dat ze dan ook hun eigen potentie zien en gevoel en ervaring hebben bij hoe je jezelf en je eigen ontwikkeling kunt vormgeven… Dat zou toch fantastisch zijn! Ik kan mij zo voorstellen dat de wereld er dan over een aantal jaar heel anders uit ziet.
Dat is wat ik dacht ik toen ik 11 jaar geleden vanuit ons ik+/wij+ perspectief naar mezelf en mijn werk begon te kijken. En sindsdien heb ik van deze droomgedachten mijn missie gemaakt.
In 2011 heb ik mijn opleiding tot leraar basisonderwijs afgerond. Daarna heb ik 9 jaar met heel veel plezier lesgegeven en mij ontwikkelt in coachend lesgeven. Sinds 2019 geef ik vanuit AYWE coaching en trainingen aan leerkrachten en onderwijsondersteuners. Hierbij help ik hen nog beter te worden in kinderen helpen zichzelf te zijn, zich goed te voelen, er samen een fijne klas van te maken en om vanuit zin, nieuwsgierigheid en zelfsturing te leren en groeien. Door eerst zelf steeds bekwamer en autonomer te worden in al het bovenstaande en van daaruit te leren hoe je kinderen daar het meest effectief in begeleidt. Daarnaast sta ik zelf ook weer voor de klas. De mooiste combinatie van werk die er wat mij betreft is!
Samen met mijn man en zoontje woon ik in Schagen. Naast mijn werk vind ik het heerlijk om lekker buiten te zijn op het strand of in het bos, te lezen, er op uit te gaan met mijn gezin of met vriendinnen en houd ik heel erg van lekker eten.
Inge Doodeman
Van jongs af aan wist ik dat ik ’in de zorg’ wilde werken. Met mensen, voor mensen, samen. Mijn eerste aanraking met de zorg was een baantje in een verzorgingshuis als zorghulp en na een jaar technisch verpleegkunde ben ik uiteindelijk geneeskunde gaan studeren en ben ik dokter geworden. SEH-arts om precies te zijn. En dat doe ik na ruim 10 jaar nog steeds met veel passie en plezier.
De passie voor echt goede zorg heeft er ook voor gezorgd dat ik gedurende mijn loopbaan verschillende zijstappen heb gemaakt om positieve invloed te kunnen uitoefenen op die zorg. Zo ben ik auditor voor het individueel functioneren van medisch specialisten (IFMS), ben ik vanuit onze beroepsvereniging kwaliteitsvisiteur en ben ik een aantal jaar medisch manager geweest. En hierbij blijft het me opvallen dat we steeds zo afdwalen van waar het nou daadwerkelijk om gaat: echt goede zorg leveren! Het lijkt toch zo logisch, en toch maken we het elkaar soms zo moeilijk.
Als medisch manager zocht ik naar handvatten voor juist dat stuk van de zorg waar ik moeilijk grip op kon krijgen en dat juist zo belangrijk is voor het leveren van echt goede zorg. Juist dat stukje dat mist als we het elkaar en onszelf onnodig moeilijk maken. Inmiddels weet ik dat dit altijd te maken heeft met mentaal-emotioneel welzijn. De manier waarop je zelf in staat bent een positieve invloed uit te oefenen op de mensen en het team om je heen. Naast dat ik bij AYWE veel over mijzelf heb geleerd op dat vlak, heeft het mij ook handvatten gegeven om zelf nog meer positieve invloed te kunnen uitoefenen op de zorg. Met als uiteindelijke doel betere zorg voor de patiënt, en ook een zorgsysteem waar je als zorgprofessional graag onderdeel van bent en met passie en plezier kunt werken.
Sinds 2024 zet ik mij niet alleen in het ziekenhuis, maar ook als trainer en coach bij AYWE in om bij te dragen aan die ‘echt goede zorg’. Ik woon met mijn man en 2 dochters in het mooie West-Friesland, waar ik graag van de natuur geniet, wandelend of vanaf het water, Verder daag ik mijzelf geregeld uit met allerlei creatieve projecten, waarbij het credo ‘ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’ wel op mij van toepassing is!
Vicky Goldfinger
Ik word dierenarts! riep ik als klein meisje, het werd arts (want met dieren kun je toch niet zo goed praten bleek & de baasjes waren maar ingewikkeld en veeleisend). Maar wat voor een dokter dan? Het duurde even voor ik dat wist; tot ik een dag op de spoedeisende hulp mocht meelopen. Druk, afwisselend en gezellig, dit past bij mij! Dagelijks probeer ik, samen met mijn collega’s, de beste zorg te geven aan die groep patiënten die niet te lang op hulp kunnen wachten. Snel tot een fijn resultaat komen samen, daar doe ik het voor. Daarnaast krijg ik energie in het begeleiden en superviseren van een diverse groep collega’s om mij heen.
Tijdens de opleiding tot arts, maar ook daarna gedurende het specialisatietraject leren wij onszelf allerlei handige technieken aan. Voorop natuurlijk de kennis om de beste zorg te kunnen aanbieden aan onze patiënten. Maar we leren ook hoe het beste om te gaan met de hoge werkdruk, lange diensten, opstapelende e- mails, communicatief onhandige collega’s, een ingewikkelde stagiair en die ene patiënt die bij iedereen “het bloed onder de nagels vandaan haalt”.
Als jonge specialist realiseerde ik me dat er iets niet klopt. Dat, ondanks onze beste intenties, we vaak gefrustreerd raken. En dat het dan heel moeilijk is om een positieve invloed op je collega’s en patiënten te hebben. Samen met mijn AYWE collega’s help ik mensen in de zorg om die invloed wél te vinden en uit te oefenen.
In mijn vrije tijd ben ik te vinden tussen de paarden, in Griekenland, of aan het fornuis!
Evelien Hus
Volg je passie. Dat heb ik gedaan op 18-jarige leeftijd. Na het afronden van mijn VWO-diploma ben ik de Ipabo gaan doen in Amsterdam, omdat ik van jongs af aan al wist dat ik in het onderwijs werkzaam wilde zijn.
Nu, 24 jaar later, is er in het onderwijs veel veranderd, maar de essentie ervan is altijd hetzelfde gebleven. Kinderen helpen in hun ontwikkeling in de breedste zin van het woord. Deze essentie zou voor iedere leerkracht hetzelfde moeten zijn, ongeacht in welke stad of welk dorp de school staat.
‘Lastige klassen bestaan niet, situaties kunnen lastig ervaren worden.’ De interne dynamiek van een leerkracht speelt hierin een cruciale rol. Dat erkennen en anders gaan kijken naar jezelf en de kinderen, is de weg naar verandering.
Inmiddels is het mijn passie en missie geworden om de leerkracht meer inzicht te geven in zijn interne dynamiek om steeds meer te worden wie hij wil zijn, als leerkracht en als mens, zodat hij stevig, vrij en vrolijk voor de groep komt te staan. Want hoe mooi en fijn is het om zelf aan het roer te staan!
Vrije tijd? Jazeker, daarin ben ik veel buiten aan het bewegen; wandelen met de hond, circuittrainingen, boksen en hardlopen. En naast al dat actieve ‘gedoe’, volg ik soms een yogales voor de innerlijke balans. Verder zing ik graag, al wordt mijn gezin (3 kinderen, waarvan 2 bonuskinderen) daar niet altijd heel blij van, maar …….
Ik blijf wel mijn passie volgen!
Sigrid Eline Visser
Toen Hanneke mij vroeg waar ik naartoe op weg was, riep ik uit volle overtuiging: ‘Ik word minister van onderwijs!’
Als kind had ik nooit de wil om leerkracht te worden, sterker nog, op de basis- en middelbare school dacht ik vaak genoeg ‘al zou ik leerkracht zijn, zou ik het heel anders doen.’
Dit veranderde al snel naar het gevoel dat als het anders zou kunnen, ik dit zelf moest gaan ontdekken. Het onderwijs is geweldig, elke dag opnieuw zijn er kansen en mogelijkheden die voor zowel de leerlingen als voor de leerkrachten leerzaam en interessant zijn. De afgelopen tien jaar heb ik altijd al het gevoel gehad dat ik niet alleen de leerlingen iets bij wilde leren, maar daar waar nodig ook mijn collega’s in het onderwijs.
Geen labels plakken, geen trukendoos open halen, maar gewoon vanuit jezelf op zoek naar een oplossing. Hier wil ik anderen graag bij helpen. Het is mijn motivatie geworden om andere leerkrachten te helpen inzien hoe verhelderend en soms eigenlijk heel logisch de oplossing kan zijn.
In 2013 heb ik de Pabo afgerond, waarna ik nog diverse opleidingen heb gedaan, onder andere de specialisatie voor Daltononderwijs en de opleiding tot Intern Begeleider. Naast het coachen van leerkrachten ben ik nog steeds werkzaam in het onderwijs als teamleider, rekencoördinator en leerkracht.
In mijn vrije tijd ga ik graag op stap met mijn man en 2 kinderen of geniet ik ervan om in de tuin bezig te zijn. Ik loop hard, zit op handbal, en ik houd ervan om regelmatig in de keuken nieuwe recepten uit te proberen.