Hanneke Maakt Mee

Het is druk op ons favoriete terrasje in de sneeuw. Als we aan komen lopen ontwaar ik nergens meer een vrij tafeltje. Dat wil zeggen, er is er nog een maar daar staan geen stoelen omheen. Ik moet dus even in de actie.
Vlak ernaast zit een meneer met naast zich een lege stoel. Net wat ik nodig heb. In mijn beste Zwitsers vraag ik hem vriendelijk of die wellicht vrij is.

Met een nors gezicht schudt hij van nee. Hij heeft er duidelijk geen zin in vandaag. Als ik mijn geluk bij de buren beproef, hebben we in een mum van tijd een zitplekje gecreëerd.

Op hetzelfde moment komt een vrouw, overduidelijk de zijne, aanlopen. Als ze bij hem stilstaat is dat voor hem het startschot om op te staan en zijn spullen te vergaren.

Dat plaatsje in de zon dat nu opeens helemaal vrij komt, straalt ons heel verleidelijk toe en in no time staan we vrolijk bij het nu bijna verlaten tafeltje. Vrolijk richt ik me nog naar mijn meneer van zojuist om hem nietsvermoedend te vertellen dat we nu lekker in de zon kunnen zitten.

Nou, dan had ik even buiten de waard gerekend. In zijn beste Zwitsers begrijp ik iets van of hij misschien eerst even rustig weg mag gaan met een hele riedel aan onvriendelijk klinkende taal er achteraan. Stomverbaasd kijk ik naar zijn vrouw. Duidelijk verlegen met de situatie probeert ze de kool en de geit te sparen. Met haar lichaamstaal probeert ze loyaal aan haar man hem wat te kalmeren terwijl ze voor ons een vergoelijkend lachje heeft van: trek het je maar niet aan, sorry hij is niet wijzer.

3 Mensen met heel verschillende verhalen die elkaar even ontmoeten met een botsing van energieën tot gevolg.

Verhaal 1: wat een heerlijke dag. Wat is de hemel prachtig blauw en wat boffen we enorm met die verse sneeuw. De koffie die ik straks krijg is zo goed en ja hoor, een heerlijk stukje taart, hier mag ik dat. En kijk al die mensen om me heen ook eens genieten. Ik heb zin om naar allemaal te lachen want wat hebben we het fijn en het is zo leuk om dat van elkaars gezicht af te lezen.

Verhaal 2: wat moet dat mens. Eerst zeurt ze om een stoel. Nou ze wacht maar tot mijn vrouw terug is. De boel hier een beetje willen verbouwen. En daar staat ze alweer naast me, wat valt er nou te lachen? Ik zal haar eens even vertellen hoe we dat hier doen. En dan staat ze daar ook nog eens een keer vrolijk op te reageren. Hoe haalt ze het in haar hoofd. Wat denkt ze wel.

Verhaal 3: ooo dat gaat weer mis. Hij is de hele ochtend al zo chagrijnig. Ik moet zo op mijn tenen lopen want alles grijpt ie aan om mij de schuld te geven. Niks helpt als hij in zo’n bui is. Ik houd me maar gedeisd. Waarom doe ie nou zo onaardig tegen die vrouw, ik schaam me dood maar ik kan beter niet tegen hem in gaan. Dan wordt het alleen maar erger.

Zo zal het ongeveer gegaan zijn.

En ik realiseer me weer, beïnvloeden doen we elkaar altijd. Vanuit ons eigen verhaal dat we onszelf vertellen over onszelf en de ander.
Hoe bewuster we ons daarvan zijn, hoe meer we kunnen kiezen in het moment.
Of we van iemand een trigger maken waarmee we in en om ons heen een negatieve dynamiek creëren. Of om ons goede gevoel niet afhankelijk te maken van de negativiteit om ons heen en dus om ons vermogen om positief te beïnvloeden te blijven gebruiken.

Waarmee verhaal 2 en 3 zomaar een verhaal 1 zouden kunnen worden.